۲۳ فروردین
روز ملی دندانپزشکی بر تمامی دندانپزشکان مبارک
به منظور گسترش و پیشرفت خدمات درمانی و بهداشتی دهان و دندان در مناطق محروم کشور و روستاها، مجلس شورای اسلامی در ۲۳ فروردین،۱۳۶۰ قانون تربیت بهداشت کاران دهان و دندان را تصویب کرد.
در این قانون، مجلس، وزارت بهداشت و درمان را موظف نمود که داوطلبانی را برای تربیت در این دوره، جذب کند و پس از دادن آموزش های لازم، با مدرک فوق دیپلم، آنان را در مناطق محروم به خدمت گمارد تا از این طریق، ضمن ارائه خدمات اولیه، از شیوع بیماری های دهان و دندان جلوگیری نموده و اصل پیشگیری را موردنظر قرار دهند. از آن پس و به پیشنهاد جامعه اسلامی دندانپزشکان، روز ۲۳ فروردین، پیرو مصوبه هیات وزیران در سال 1362 به عنوان روز دندانپزشکی نامگذاری گردید.
در سیاستهای سازمان جهانی بهداشت در زمینه سلامت و بهداشت دهان و دندان تا سال 2020 میلادی، سلامت دهان و دندان جزء لاینفک و ضروری سلامت افراد جامعه و عاملی تعیینکننده در کیفیت زندگی انسانها محسوب میشود. همچنین حفظ سلامت دهان و دندان، بروز مرگومیرهای ناگهانی را کاهش میدهد.
بیشترین مراجعه بیماری در سطح جهان مربوط به بیماریهای مؤثر در سلامت دهان و دندان، به ویژه پوسیدگیها و بیماریهای انساج نگهدارنده دندان است. دسترسی محدود و بهای زیاد خدمات مربوط به حفظ سلامت دهان و دندان و کمتوجهی افراد به بالا بردن سطح سلامت در تأمین منابع در نظام اقتصاد سلامت، موجب گردیده که علیرغم تلاشهای زیاد، از درصد بالای بیماری در دنیا کاسته نشود.
از طرف دیگر شیوع بالای سرطانهای حفره دهان و دندان نیز توجه تحلیلگران و سیاستگذاران نظام سلامت را به سرطان دهان و عوامل مؤثر در بروز آن معطوف داشته است و برنامههای جهانی در جهت بهبود سلامت دهان و دندان کاهش بیماریهای دندانی شکل گرفته است و بهبود سیاست و برنامههای پایدار مبتنی بر اولویت درمان و توسعه نظامهای مقرون به صرفه و قابل دسترس، موجب گردیده که ارتقای سلامت عمومی در سطح جامعه، با تلفیقی از سلامت دهان و دندان، تدوین و برنامهریزی شود.
تحقیقات جهانی نشان داده است که افراد جامعه در بالا بردن سلامت دهان و دندان و کنترل عوامل مؤثر بر آن، دارای نقش به سزایی هستند و لذا آموزشهای اجتماعی و نظارت و مراقبت از برنامههای پیشگیری میتواند در بهبود شاخصهای سلامت دهان و دندان مؤثر باشد.
نقش فلوراید، رژیم غذایی و تغذیه و مصرف دخانیات از برنامههایی است که به طور کلی، وابستگی اجرایی قوی به فرد داشته و ایجاد روشهای آموزشی به منظور رسیدن به رفتار صحیح پیشگیری از بیماریهای دهان و دندان مهم است.
نظر دهید